CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

jueves, 29 de enero de 2009

Harta...



- De decidir ponerme ojotas y luego se ponga a llover
- De dejar la bici en todos lados porque llueve y luego tener que ir a buscarla
- De volver a casa sin bici, pero igual empapada con la ropa sucia
- De que el lavadero de la esquina esté cerrado cada vez que llevo ropa a lavar
- De que el súper de la esquina esté cerrado cada vez que necesito algo con urgencia
- De tirar cosas de la nevera en tal estado que ya no reconozco qué eran
- De guardar cosas en la nevera que no comí y sé que voy a terminar tirando
- De acordarme de sacar la basura sólo los sábados, cuando no pasa el basurero
- De no tener nunca monedas para el bus
- De que nadie me quiera cambiar monedas para el bus
- Del bus
- De que el subte siempre pare con la puerta lejos y nunca delante de mí
- De tener que ser yo siempre la que dé el asiento a viejitas y embarazadas
- De que todas a mi alrededor estén embarazadas
- De que en las reuniones haya siempre el mismo tema de conversación: embarazos y/o matrimonios y/o separaciones
- De estar harta

miércoles, 28 de enero de 2009

R.I.P.





Ayer murió John Updike.

Norman Mailer dijo de él que era el tipo de autor apreciado por lectores que no tenían ni idea de escribir. Y el año pasado los jueces del premio "El Peor Sexo en Ficción de Gran Bretaña" le otorgaron el premio honorífico a toda su carrera.

Pero ellos qué sabrán...?

viernes, 23 de enero de 2009

Pelopinching

En el agua, retro gafas de sol, embadurnada de protector solar y en una mano un jugo multifruta cargado de hielo, escuchando:


martes, 20 de enero de 2009

Que no falte


Cuando Almodóvar recibió su primer oscar agradeció a la Virgen de Guadalupe, a la Macarena, al Sagrado Corazón, al Cristo de Medinaceli y a la casi totalidad del santoral español: “Les he puesto muchos cirios con hojitas de laurel porque trae suerte" dijo.

(Después os cuento)

domingo, 18 de enero de 2009

Ídola

viernes, 16 de enero de 2009

This is the return of the space cowgirl


Pasou un tempo xa, mais a volta ven con ghanas.
Sobre as cousas que pasaron nestre intre de tres meses pouca cousa podo dicir. Excepto que a pesar de que unha se pensa maior, a verdade é que por dentro xamáis dos xamases o de adentro creceu. Parece que sigo sendo a mesma rapaza que cargaba óleos (nunca afinei cós acrílicos) e bastidores polo renfe abaixo. Benditos tempos aqueles.
E se o certo é que xa non pinto nada –o lápiz é mais resultón- sego aprendendo todo-los días algo novo. Nalgúns casos o que fago é recordar que sabía cousas que xa tiña esquecidas.
As veces é bo recorda-las. Outras veces doen revivi-las. Pero en definitiva o que non mata enghorda, e eu xa teño que empezar a sumar algúns kilos de mais que me leva o vento –e o demo.
(Ten sentido algho de ésto?)
Así que dicido relaxarme, producirme unha pelopincho para pasar unhas fantásticas vacaciós en Villurca, e este ano que veña o que sexa, que eu podo con todo.
Eu son unha chicarrona do norte, carallo.